Қазақстандық блогер Глеб Понамеров “ең төменгі жалақы 70 000 теңгеге бір ай өмір сүру” экспериментін мерзімінен бұрын аяқтады, деп хабарлайды kazbusiness.kz.
Понамеров өзінің Facebook парақшасында жазғандай, ақша 13-ші күні аяқталды.
“Бұл мен эксперимент шарттарын мүмкіндігінше жеңілдеттім. Оған отбасы мүшелерін және пәтер жалдауды қоспадым. Мен киімнен ештеңе сатып алған жоқпын. Несиелер мен бөліп төлеу керек болатынын ескермедім. Мен көлікті әрең пайдаландым, жаяу жүрдім”, – деп бөлісті ол.
Блогер өзінің экспериментін таза экономикалық деп ойлағанын, бірақ бұл процесте басқа аспектілер пайда болғанын атап өтті.
“Қорытындылар әртүрлі болады, мүмкін олар біреуге ұнамауы мүмкін. Міне, менің 13 күндік шығындарым:
Коммуналдық қызмет: 15000 (21,4 пайыз).
Өнімдер 32 032 (45,7 пайыз).
Тұрмыстық химия: 2 285 (3,2 пайыз).
Шаштараз: 4000 (5,7 пайыз).
Ұялы байланыс: 2 490 (3,5 пайыз).
Жол жүру: 480 (0,6 пайыз).
Дәріхана: 15 020(21,4 пайыз) (дәрі-дәрмектің құны бюджеттен асып түсті)”.
Блогер сонымен қатар эксперимент кезінде өмір сүру деңгейін мүмкіндігінше төмендететінін айтты.“Мекемелер, ойын-сауық, фитнес-залдар, кинотеатрлар жоқ. Тәтті, кофе және алкоголь жоқ. Егер мен экспериментке баланы, киім сатып алуды, несиелерді, емдеуді қоссам, эксперимент алғашқы 2-3 күнде аяқталады. Менде ертеңге дейін (15-ші күнге дейін) азық-түлік қалды. Ал сатып алынған тұрмыстық химия айдың соңына дейін жетеді. 13 күнде мен бір рет қонаққа бардым, бір рет кофе мен бір рет түскі ас іштім, бұл экспериментті кем дегенде бір күнге созды. Мүмкін, егер мен тек кеспе жесем, онда мен ақшаны бір айға созар едім. Бірақ бізде 90-шы жылдардағындай жоқшылық емес қой, дұрыс па?”
Глеб Понамеров эксперименттің бірінші күнінде мазасыздық пайда болғанын айтты.
“Мен қайда және қалай жақсы үнемдеу керектігін ойлауға қатты қиналдым. Бірнеше күннен кейін тітіркену қосылды. Тәжірибенің көп бөлігінде апатия мен депрессия бірге жүрді. Өкінішке орай, бұл жағдайда бізде көптеген адамдар өмір сүреді, бұл қоғамның денсаулығына жақсы әсер етпейді”.
“Менің жағдайыма әсер етті: өмір сүру деңгейінің төмендеуі, тамақтану, минималды байланыс. Сонымен қатар, күнделікті әлеуметтік желіде маған төгілетін хейт. Уақыт өте келе қалай ақша табуды емес, қалай үнемдеу керектігін ойлап кеттім. Бұл ойлау жүйесі адамды көптеген уақыт кедейлікте ұстайды. Менің әлеуметтенуім күрт төмендеді. Мен достарымды көруді қойдым. Кофеханалардағы жұмыс кездесулерінің көп бөлігін тоқтаттым (отырғым келмеді және кофеге жалағым келмеді). Тағы бір рет үйден шықпадым, көңіл-күй болмады. Бір кезде мен эксперимент менің өміріме айнала бастағанын түсіндім”.
Ол өз аудиториясының арасында блогерді қолдайтындар болғанын, ал оған теріс пікір білдіргендер де болғанын атап өтті.
“Сонымен қатар, негатив көбінесе ең төменгі жалақыдан көбірек алатын адамдардан болды. Мен мұндай агрессия адамдарда жақсы өмірден емес екенін түсінемін. Бірақ мен кейбіреулердің садистік тенденцияларын көрдім. Бірақ, әрине, қолдау көп болды, мен адамдарға өте ризамын!”
“Мәселенің тағы бір жағы – тәуелді көңіл-күй. “Біздің төрт баламыз бар, күйеуі бір жыл жұмыс таба алмайды, мемлекет бізге көмектеспейді”. Өкінішке орай, мұндай хабарламалар ондаған болды. Біреу тіпті ай сайын барлық азаматтарға ең төменгі жалақыны беруді ұсынды. Біртүрлі, бірақ коммунизмнің елесі әлі тірі. Менің субъективті пікірім: егер адам зейнеткер болмаса және денсаулығы болса, онда оның табысы өзіне байланысты”.
Осылайша, Глеб Пономарев тіпті өз тәжірибесінде артықшылықтарды табуға тырысты.
“Бірақ олар аз: мен алкоголь мен фаст-фудтан бас тарттым. Мен әдетте қанша қажетсіз сатып алулар жасайтынымды түсіндім. Мен өз тұтынуымды сәл қайта қараймын, бірақ иілусіз. Кейбір ұсақ-түйектерді қатты бағалай бастадым.
Менің қорытындым: 70 000-ға өмір сүру мүмкін емес, тіпті бір адам. Сіз аман қалуыңыз мүмкін. Бірақ денсаулық пен психикаға үлкен зиян келтірді”.
